रंग
पहाटे उठून कधी आकाश बघितलं ? हळूहळू आगमन करणारा सूर्य आणि त्याच्यासाठी असंख्य रंगांच्या पायघड्या घालणारे ढग. मुक्तहस्ताने निसर्ग रंगांची उधळण करत असतो. नकळत जरी लक्ष वेधलं तरी मन प्रसन्न होतं.
आपला दिवसच काय पूर्ण आयुष्यच असं रंगीबेरंगी असतं. रंग मनाचे, रंग माणसांचे, रंग स्वभावांचे रंगच रंग सगळीकडे. काही रंग आवडते तर काही नावडते. पण रंग हवेतच रंगांमुळे एक जिवंतपणा रसरशीतपणा असतो जगण्यात.
आपणही भरू शकतो ना रंग? भरतोच खरंतर कळत नकळत. स्वतःच्या आयुष्यातले रंग टिकवण्यासाठी आपली सतत धडपड सुरू असते. या सगळया गडबडीत कधी ना कधी दुसऱ्यांच्या रंगांना आपला धक्का लागतो लागणारच. पण मग काय करायचं ?थोडंसं थांबून मागे वळून पाहत त्या व्यक्तीला एक रंग द्यायचा आश्वासक असा नजरेतून, हसण्यातून ज्यामुळे तिचं नुकसान जरी भरून येणार नसलं तरी निदान तिला बळ मिळेल पुन्हा रंग भरण्याचं. बाकी सगळी चित्र आणि त्यातले रंग तो वर बसलेला आहे ना तो छान ठरवतच असतो. आपण फक्त आपला कुंचला घेऊन तयार राहायचं. योग्य वेळी योग्य रंग योग्य प्रमाणात उतरेल याची काळजी घेतली की झालं.
प्रत्येकाला आज एक तरी क्षण मनासारखा रंगवायला मिळुदे हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना. शुभं भवतु!!!!
गौरी हर्षल
३.७.२०१७
टिप्पण्या