स्वतःला शोधताना

#आज_कुछ_अच्छा_पढते_हैं  सकाळी उठल्यावर मनात चांगले विचार आणले तर दिवस चांगला जातो असं आपण ऐकत आलो आहोत.  पण खरंच असं होतं का? रोज कितीही ठरवलं तरी आजूबाजूच्या वातावरणाचा, परिस्थितीचा परिणाम आपल्या मनस्थितीवर होत असतो. मग अशा वेळेला काय करायचं?  असच एक ॲप चाळत असताना मला मॉर्निंग पेजेस ही संकल्पना सापडली. तशी ती बरीच जुनी आहे.  1992 च्याच आसपास julia कॅमेरॉन ह्या लेखिकेने the artist's way म्हणून एक पुस्तक लिहिलं. त्या पुस्तकाची बेसिक संकल्पना होती spiritual path to higher creativity.  असो तर मुख्यत्वे या पुस्तकाच्या माध्यमातून लेखिकेला काय अपेक्षित होतं ते सांगते.  तिच्या म्हणण्यानुसार सकाळी कमीत कमी 20 मिनिटे स्वतःला देत 3 पानं तरी रोज लिहायची.  या लिहिण्याला कुठलेही बंधन नाही. मनात येतील ते चांगले, वाईट विचार कागदावर उतरविण्यास सुरुवात करायची. फक्त लिहायचं. लिहायचंच का? कारण लिहिताना आपल्याला विचार करण्यास पुरेसा वाव मिळतो. आपल्या विचारांना सुसूत्रतेने कागदावर लिहून काढण्यासाठी आपण प्रयत्नपूर्वक विचार करू लागतो. आपल्या भावना आणि विचार यांचा ताळमेळ आपोआपच जुळतो आणि मनातले विचार सु

स्वतःसाठी बदलताना भाग 19 आपल्यासोबत सगळं चांगलं व्हावं असं आपल्याला वाटत असतं. पण चांगलं होण्यासाठी प्रयत्न आपल्यालाच करावे लागतात. म्हणजे नेमकं काय करायचं? तर... ✓ स्वतः वर फोकस करण्याचा प्रयत्न करत राहायचं.  ✓ नाही म्हणायला शिकायचं.  ✓ नात्यांमध्ये मर्यादा निश्चित करायची मॉडर्न भाषेत हेल्दी बाऊंड्री सेट करायच्या.  ✓ स्वतःसाठी उभं रहायचं.  ✓ आपल्या भावना आणि विचार यामध्ये सुसूत्रता आणण्यासाठी प्रयत्न करायचे आणि सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे , आपल्यासाठी सगळ्यात पहिली प्रायोरिटी आपण असायला हवं हे मान्य करायचं आणि ते फॉलो करण्यासाठी प्रयत्न करायचे.  हे सगळं स्वतःहून जमत असेल तर उत्तम आहे पण नसेल जमत तर ?  Stay connected...  गौरी हर्षल कुलकर्णी, कौन्सेलर  #स्वतःला_शोधताना #गौरीहर्षल 

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग१०  (गौरीहर्षल) आपण काय आहोत आणि काय करू शकतो ह्याचा अंदाज आला की बरेच प्रश्न सुटतात.  कारण त्यानंतर आपण स्वतःचा होणारा अपमान,अवहेलना नाकारू लागतो. आणि आजूबाजूच्या असणाऱ्या बऱ्याच लोकांना ह्याचाच जास्त त्रास होऊ लागतो. Self respect आणि self acceptance ह्या गोष्टी जशा स्वतःला स्विकारणे अवघड जाते तशाच त्या आपल्या सोबत वर्षानुवर्षे चुकीचं वागणाऱ्यांच्या गळी उतरवतानाही त्रास होतो. पण हे स्वतःच्या मनस्वास्थ्यासाठी खूप गरजेचे असते.  You deserve much more than a life you feel pressured to settle for. “Never apologize for having high standards. People who really want to be in your life will rise up to meet them.”

#स्वतःसाठी बदलताना भाग 14 (गौरीहर्षल) आयुष्यात एक वेळ अशी येते की जेव्हा तुमचे मार्ग अजून जास्त खडतर होतात. आणि अचानक तुमच्या लक्षात येतं की आता तुम्ही योग्य मार्गावर आहात आपण ज्या मार्गासाठी निवडले गेलेलो आहोत, तिथे कुठलीही गोष्ट सहज साध्य किंवा सोपी असणार नाहीये. उलट आपण जितके जास्त जोर लावू बघणार तितका जास्त विरोध आपल्याला वेगवेगळ्या पातळीवर सहन करावा लागणार. तितका जास्त त्रास आपल्याला सहन करावा लागणार.   पण या त्रासाचं फलित म्हणजे पुढे जाऊन मिळणाऱ्या गोष्टी ज्या शब्दातीत नसतात,शब्दात सांगताच येत नाहीत.   आणि हीच वेळ असते जेव्हा आपल्याला अजून जास्त प्रयत्न करावे लागतात त्या मार्गावर टिकून राहण्यासाठी. आपण डगमगण्याचे, हरण्याचे अनेक प्रसंग आयुष्यात वारंवार येत राहतात. पण त्यातून तावून सुलाखून बाहेर पडलो की जे मिळतं ते सगळ्या त्रासाची कष्टाची भरपाई करतं.  प्रतिकूल परिस्थिती नेहमी आपल्याला अशा संधीसाठी तयार करते जी आयुष्यात एकदाच येते. आणि त्या वेळेला आपल्या प्रयत्नांमध्ये सातत्य असणं फार जास्त गरजेचं असतं.  You will know you are on the right path when things stop being easy.  Ther

स्वतःसाठी बदलताना  भाग १३ (गौरीहर्षल) आयुष्याच्या काही टप्प्यांमध्ये आपण एकट चालणं गरजेचं असतं. नियतीची तशी योजना असते.  पण नेमकं अशाच वेळी आपण काय करतो??? - इतर कुणासाठी तरी स्वतः ला त्रास करून घेतो. - त्यांनी आपल्याला त्यांच्या आयुष्यात जागा द्यावी म्हणून  त्यांच्या मागे पुढे करू लागतो.  - त्यासाठी वाट्टेल ते सहन करायची आपली तयारी असते.  आणि आपण बऱ्याचदा तेसुद्धा करतो.  याची खरच गरज असते का?   जर एखादी व्यक्ती किंवा अनेक व्यक्ती तुमच्याशिवाय आनंदी राहू  शकते तर तुम्ही त्यांच्याशिवाय आनंदी का राहू शकत नाही??? Never settle for less than the life that you deeply desire for yourself. Leave them , wish them well, and trust that “your people” will find you.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग१२ (गौरीहर्षल) आयुष्यात एक वेळ अशी येते जेव्हा बरंच काही हातातून निसटलेलं असतं. आत्मविश्वास कमी झालेला असतो.  आशेचा कुठलाही किरण दिसत नाही. खरं तर अशाही परिस्थितीत अनेक मार्ग उपलब्ध असतात पण खराब मनस्थितीमुळे ते पटकन सापडत नाहीत. आणि सुदैवाने ते सापडले अन् आपण त्या दिशेने वाटचाल सुरु केली की आपल्या आजूबाजूच्या लोकांना ते पटत नाहीत.  त्या वेळी विरोध होऊ लागतो, लोक आपला तिरस्कार करू लागतात, वाद वाढतात कारण प्रत्येकाला आता आपण त्यांचंच ऐकावं अस वाटत असतं. माणूस एखाद्या वेळी अपयशी ठरला म्हणजे आता तो उभाच राहू शकत नाही हे लोकांच आणि त्यातही जवळच्या लोकांचे ठाम मत असतं.  अशा वेळी स्वतःवर विश्वास ठेवत पाऊल उचलणं खूप महत्त्वाचं आणि मुख्य म्हणजे अवघड असते. पण,  You have to get up every day and make sure you don't quit on yourself. Everything is OK in the end, if it's not OK, it's not the end. The only way to do great work is to love what you do. If you haven't found it yet, keep looking. Don't settle. — Steve Jobs

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग११ (गौरीहर्षल) वेळ ही खूप महत्त्वाची गोष्ट आहे असं आपण लहानपणापासून ऐकत आलो आहोत.  पण खरंच वेळेची किंमत करतो का? म्हणजे कित्येकदा नको असलेली कामं करतो, नको असलेल्या लोकांसोबत मनाविरुद्ध राहतो.  आपल्याकडे एक गोष्ट शिकवली जाते की माफ करा आणि नातं जपण्यासाठी प्रयत्न करा.  पण जो माफ करत असतो तो तेच करत राहतो आणि इतरांना मात्र त्याला हवं तसं वागवण्याचं लायसन्सच मिळतं. जोपर्यंत ही गोष्ट लक्षात येते तोपर्यंत आयुष्यातील कितीतरी महत्वाचे दिवस, प्रसंग, क्षण त्या व्यक्तीच्या हातातून निसटून गेलेले असतात.  आणि मग मनात सल राहते ती कायमचीच.  स्वतःची किंमत योग्य वेळी न कळाल्याने होणारा तोटा  कधी कधी आयुष्यभराच्या कमाईपेक्षा जास्त असतो Time is precious. Make sure you spend it with the right people.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग९ (गौरीहर्षल) प्रत्येकाची इतरांसोबत असणारी नाती, त्यातलं महत्व हे बदलत असते.  कधी कधी जे खूप जवळचे असतात ते एका रात्रीत अनोळखी होऊन जातात.  तर कधी ज्यांना आपण ओळखतही नसतो ते इतके आपले होतात की हे कसं घडलं असा प्रश्न पडतो.  ह्या सगळ्या प्रोसेसमध्ये आपल्याला खूप त्रास होतो पण नीट विचार केला तर लक्षात येतं की आपल्या आयुष्यात आता असे लोक आहेत जे खरोखरच आपले आहेत.   अशा वेळी जास्त विचार न करता त्या आपल्या लोकांना त्यांच्या स्पेशल असण्याची जाणीव नक्की करून द्यावी.   "जाणारे जाणारच आहेत अन् येणारे येणारच आहेत." You are making way for somehting or someone even better. 𝐺𝑜𝑜𝑑 𝑝𝑒𝑜𝑝𝑙𝑒 𝑎𝑙𝑤𝑎𝑦𝑠 𝑒𝑛𝑑 𝑤𝑖𝑡ℎ 𝑔𝑜𝑜𝑑 𝑝𝑒𝑜𝑝𝑙𝑒.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग८ (गौरीहर्षल) भूतकाळ बऱ्याचदा कटू आठवणींनाच लवकर समोर आणतो.  मग त्या आठवणींचा इफेक्ट म्हणा किंवा अजून काही मनस्थिती बदलते.  तिचा परिणाम बाकी सगळ्या कामांवर , नात्यांवर होऊ लागतो.  कोण चुकीचं होतं, कोण बरोबर हे उगाळून हाती काहीच लागत नाही.  उलट स्वतःवर असणारा विश्वास डळमळू लागतो.अशा वेळी  आपण अवघड क्षणी घेतलेल्या निर्णयांवर ठाम राहण्याचा  प्रयत्न करावा.तेच निर्णय पुढे जाऊन आपण किती योग्य  होतो हे सिद्ध करून दाखवतात.  What happens yesterday is may not be your responsibility,but how you behave today is. You are not your circumstances, you are your choices.  

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग७ (गौरीहर्षल) इथे प्रत्येक जण आपापल्या पातळीवर कुठल्या तरी गोष्टीशी झगडत आहे.कुणी शारीरिक, कुणी आर्थिक, कुणी मानसिक तर कुणीतरी व्यावसायिक. अशा वेळी त्या सगळ्या अवघड परिस्थितीतून बाहेर पडण्यासाठी ज्याचे त्यालाच  प्रयत्न करावे लागणार आहेत.  प्रत्येक जण फक्त दुसऱ्याला मानसिक आधार,योग्य सल्ला  आणि सोबत असण्याची जाणीव करून देऊ शकतो.  पण तेही घेण्याची समोरच्या व्यक्तीची तयारी हवी नाहीतर पुन्हा आपल्याला मनस्ताप मिळतो. सो,हे नक्की लक्षात ठेवायचं.  "न मागता मदत करायला गेलो तर त्रासच वाट्याला येईल." 𝑬𝒗𝒆𝒓𝒚𝒐𝒏𝒆 𝒉𝒂𝒔 𝒕𝒐 𝒇𝒊𝒈𝒉𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒊𝒓 𝒐𝒘𝒏 𝒃𝒂𝒕𝒕𝒍𝒆, 𝒘𝒉𝒊𝒍𝒆 𝒚𝒐𝒖 𝒄𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒍𝒑 𝒃𝒖𝒕 𝒚𝒐𝒖 𝒄𝒂𝒏𝒏𝒐𝒕 𝒇𝒊𝒈𝒉𝒕 𝒊𝒕 𝒇𝒐𝒓 𝒕𝒉𝒆𝒎.  𝙄𝙩'𝙨 𝙣𝙤𝙩 𝙮𝙤𝙪𝙧 𝙟𝙤𝙗 𝙩𝙤 𝙝𝙚𝙖𝙡 𝙙𝙖𝙢𝙖𝙜𝙚𝙙 𝙥𝙚𝙤𝙥𝙡𝙚.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग६ (गौरीहर्षल) आपल्या जवळची अशी काही माणसं असतात,  ज्यांना आपण मनापासून जवळचं मानत असतो.  कधी कधी ते अचानक वेगळे वागतात, जे अनपेक्षित असतं. मग मात्र आपण दुखावले जातो.  त्या गोष्टीचा स्वतःला नको तेवढा त्रास करून घेतो.  आपल्याला त्यांच्याकडून माफी मागण्याची अपेक्षा असते आणि त्यांना मात्र स्वतःचं वागणं चुकीचं वाटत नसतं.  अशावेळी स्वतःला त्रास करून घेण्यापेक्षा ती व्यक्ती, ते नातं कुठल्याही अपेक्षेशिवाय मागे सारत पुढे जाण्यातच शहाणपणा असतो.  "𝗥𝗲𝗹𝗶𝗲𝘃𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿𝘀𝗲𝗹𝗳" 𝚋𝚢 𝚖𝚊𝚔𝚒𝚗𝚐 𝚙𝚎𝚊𝚌𝚎 𝚠𝚒𝚝𝚑 𝚝𝚑𝚎 𝚙𝚊𝚜𝚝, 𝚊𝚗𝚍 𝚝𝚊𝚔𝚒𝚗𝚐 𝚝𝚑𝚎 𝚛𝚒𝚐𝚑𝚝 𝚌𝚑𝚘𝚒𝚌𝚎! 𝐂𝐥𝐨𝐬𝐮𝐫𝐞 𝐢𝐬 𝐦𝐨𝐯𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐧 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐚𝐧𝐲 𝐞𝐱𝐩𝐞𝐜𝐭𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬 𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐭𝐡𝐞𝐦.  ᴛʜᴇ ᴄʟᴏsᴜʀᴇ ɪs ʏᴏᴜʀ ᴄʜᴏɪᴄᴇ.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग५ (गौरीहर्षल) आयुष्यातील सगळ्यात महत्त्वाचं नातं आपलं स्वतःशी असतं. जर ते नातंच सकस नसेल तर आपण स्वतःच्या बाबतीत योग्य निर्णय कसे घेणार?  जे प्रेम, जी काळजी आपण इतरांसाठी दाखवतो तीच आधी स्वतःसाठी दाखवावी. स्वतःसोबत वेळ घालवला तर आपल्याला बऱ्याच अशा प्रश्नांची उत्तरे मिळतात,ज्यांची अपेक्षा इतरांकडून असते.  ज्या क्षणी आपली स्वतःशी ओळख होईल त्या क्षणापासून आपले आयुष्य आपल्याला हवे तसे होऊन जाईल.  𝑨𝒄𝒄𝒆𝒑𝒕 𝒂𝒏𝒅 𝒍𝒐𝒗𝒆 𝒚𝒐𝒖𝒓𝒔𝒆𝒍𝒇 𝒖𝒏𝒄𝒐𝒏𝒅𝒊𝒕𝒊𝒐𝒏𝒂𝒍𝒍𝒚. Ⓗ︎Ⓐ︎Ⓟ︎Ⓟ︎Ⓘ︎Ⓝ︎Ⓔ︎Ⓢ︎Ⓢ︎ Ⓑ︎Ⓔ︎Ⓖ︎Ⓘ︎Ⓝ︎Ⓢ︎ Ⓦ︎Ⓘ︎Ⓣ︎Ⓗ︎ Ⓨ︎Ⓞ︎Ⓤ︎.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग४ (गौरीहर्षल) कुठलेही नवीन काम सुरू करण्यासाठी आधी रिस्क घ्यावी लागते तरच आयुष्यात हवे ते बदल घडू शकतात.  रिस्क घ्यायची तयारी नसेल तर जे जसे सुरू आहे ते तसेच स्विकारण्याची तयारी ठेवावी.  यश मिळण्याआधी कित्येकदा अपयशाची चव चाखावी लागते.  कोणतीही चांगली गोष्ट सहजपणे घडत नाही.  TᗩKIᑎᘜ ᑎO ᖇIՏK, IՏ Tᕼᗴ ᗷIᘜᘜᗴՏT ᖇIՏK Iᑎ ᒪIᖴᗴ.  𝐓𝐡𝐞 𝐜𝐡𝐨𝐢𝐜𝐞 𝐢𝐬 𝐲𝐨𝐮𝐫𝐬!  𝐍𝐨𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐠𝐨𝐨𝐝 𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐜𝐨𝐦𝐞𝐬 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐚 𝐥𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐫𝐢𝐬𝐤!

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग३ (गौरीहर्षल) आपण बोलताना नेहमी म्हणतो की, त्यांनी असं करायला हवं होतं, त्यांनी असं बोलायला हवं होतं. पण प्रत्यक्षात वस्तुस्थिती काही वेगळीच असते आपण कोणत्या परिस्थितीत काय वागत, बोलत आहोत ह्याचे पूर्ण भान प्रत्येकाला असते. जर एखादी व्यक्ती एखादी गोष्ट बोलत नाही किंवा करत नाही म्हणजेच तिला ती गोष्ट करण्याची इच्छा नाही.  अशा वेळी आपण आपल्याला हवे ते करावे अन् लोकांना काय हवे ते करू दयावे. कारण कितीही प्रयत्न केला तरी आपण लोकांचं वागणं नाही बदलू शकत.  𝑺𝒕𝒐𝒑 𝒘𝒂𝒊𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒂𝒏𝒅 𝒇𝒊𝒈𝒉𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒇𝒐𝒓 𝒑𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒘𝒉𝒐 𝒘𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒏𝒐𝒕 𝒄𝒓𝒐𝒔𝒔 𝒂 𝒑𝒖𝒅𝒅𝒍𝒆 𝒇𝒐𝒓 𝒚𝒐𝒖.  𝑳𝒆𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒎 𝒈𝒐. 𝑴𝒐𝒗𝒆 𝒐𝒏. 𝑫𝒐 𝒃𝒆𝒕𝒕𝒆𝒓.  𝖨𝖿 𝗍𝗁𝖾𝗒 𝗋𝖾𝖺𝗅𝗅𝗒 𝗐𝖺𝗇𝗍𝖾𝖽 𝗍𝗈, 𝗍𝗁𝖾𝗒 𝗐𝗈𝗎𝗅𝖽.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग२ (गौरीहर्षल) एखादे ध्येय गाठण्यासाठी १००वेळा मार्ग बदलावा लागत असेल तर तो नक्कीच बदलावा.  पण जर ते ध्येय गाठताना घ्यावे लागणारे श्रम तुम्हाला आनंद देत नसतील तर त्यामागे धावण्यात काही अर्थ नाही.  लोकांना वाटेल की तुम्ही हरलात, पण जी गोष्ट करताना आपल्याला शरीरासोबतच मनाचेही स्वास्थ्य पणाला लावावे लागत असेल अशी गोष्ट न केलेली कधीही योग्यच.  म्हणून तर, 𝙳𝚘𝚗'𝚝 𝚚𝚞𝚒𝚝 𝚋𝚎𝚌𝚊𝚞𝚜𝚎 𝚒𝚝 𝚒𝚜 𝚑𝚊𝚛𝚍.  𝚀𝚞𝚒𝚝 𝚘𝚗𝚕𝚢 𝚠𝚑𝚎𝚗 𝚒𝚝 𝚒𝚜𝚗'𝚝  𝚠𝚘𝚛𝚔𝚒𝚗𝚐 𝚏𝚘𝚛 𝚢𝚘𝚞.

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग१   (गौरीहर्षल)   आपण नेहमी आपल्या सुखी, आनंदी असण्याचा संबंध एखाद्या गोष्टीशी किंवा व्यक्तीशी जोडतो. अन् ते मिळवण्यासाठी जीव तोडून आटापिटा करत राहतो.  जोपर्यंत आपलं सुख आपला आनंद हा फक्त आपल्या हातात आहे हे आपल्याला समजणार नाही तोपर्यंत समोर असलेलं सुखही दिसणार नाही.  म्हणून तर, H͎a͎p͎p͎i͎n͎e͎s͎s͎ i͎s͎ r͎i͎g͎h͎t͎ h͎e͎r͎e͎, r͎i͎g͎h͎t͎ n͎o͎w͎! 

नुकत्याच जॉईन केलेल्या व्हाट्सअप ग्रुप मध्ये नोटिफिकेशन येऊन पडली होती. नोटिफिकेशन होती उद्यापासून चालू होणाऱ्या एका ऑनलाईन क्लासची. मुग्धाने नोटिफिकेशन बघताच एक सुस्कारा सोडला.  क्लास काही फार अवघड अशा विषयांचा नव्हता.पण गेले काही दिवस मुग्धाच्या मनात बऱ्याच गोष्टी घोळत होत्या. त्या गोष्टींवर विचार करत असताना अचानक तिला इंस्टाग्राम वरती या क्लासची जाहिरात दिसली होती.  आणि सहज करून बघू म्हणून तिने नवऱ्याच्या कानावर ती गोष्ट घातली.  कोरोना नंतर पहिल्यांदा मुग्धाने नवीन काहीतरी शिकण्याचा विषय काढला होता. त्यामुळे नवरा अर्थातच मनापासून तयार झाला. कारण कोरोनाची दोन वर्ष आणि त्यानंतर मुग्धाचं कारणाशिवाय घराबाहेर पडणं टाळणं सुरू झालं होतं.  मुलं आणि नवरा या तिघांनाही तिच्या खूप मागे लागावं लागत होतं तेव्हा कुठेही तयार व्हायची. निदान मागच्या महिन्यापासून नवऱ्याने स्वतःहून जवळच्या लायब्ररीत नाव नोंदवत तिला पुस्तक आणून द्यायला सुरुवात केली होती. पुस्तकांमुळे ती पुन्हा थोडी थोडी माणसात येऊ लागली होती. आता तर काय रोज दोन तास ऑनलाइन क्लास म्हणजे त्यानिमित्ताने तिला नवीन कोणीतरी भेटेल. आणि ती आपसूक

नकारात्मक विचार दूर करण्याचे काही उपाय  "मनस्वास्थ्य" हा सध्याच्या काळात आपल्याला सगळ्यांनाच महत्वाचा असणारा विषय आहे.  आपण सगळेच हल्ली सोशल मीडियावर ॲक्टिव्ह असतो. कारण ती काळाची गरज आहे. पण सोशल मीडियावर समोर येणाऱ्या कितीतरी गोष्टींचा प्रभाव आपल्या मनःस्वास्थ्यावर होत असतो.  त्यातही सगळ्यात जास्त त्रास कुठल्या गोष्टींचा होत असेल तर वेगवेगळ्या पोस्ट वाचून मनात सतत येणाऱ्या नकारात्मक विचारांचा.  हे नकारात्मक विचार आपल्या मनावर त्यांचा ठसा खूप खोलवर उमटवत असतात. ज्यामुळे कुठे ना कुठे आपल्या दैनंदिन आयुष्यात त्याचे पडसाद उमटत राहतात.  ह्या नकारात्मक विचारांना प्रयत्नपूर्वक दूर नक्कीच करता येते फक्त त्यासाठी काही साध्या सोप्या टीप्स फॉलो कराव्या लागतात.  कोणत्या ? त्यावर आपण चर्चा करू.  1. स्टॉप अँड पॉज मेथड ज्या ज्या वेळी आपल्याला अस वाटतं की आपण नको त्या विचारांवर जास्त रेंगाळत आहोत. त्या वेळी स्वतःला ऐकू येईल अशा आवाजात स्टॉप असं सांगावं.  यामुळे काय होतं?  विचारांची जी मालिका सुरू असते तिच्यात खंड पडतो.  आणि पुढे लगेच पॉज ही सूचना आपल्याला आपल्या विचारांना दुसऱ्या दिशेने वळ

नास्तिक  "गाडी का थांबवलीस रतन?" लॅपटॉपमध्ये डोकं खुपसून बसलेल्या डॉ. कोरडेनी गाडी थांबवल्याच जाणवलं तस ड्रायव्हरकडे बघण्यासाठी मान वर करत आपल्याच तालात विचारलं.  पण वर बघितल्यावर त्यांच्या लक्षात आलं की ड्रायव्हर जागेवर नाहीये. आणि गाडीच्या आजूबाजूला प्रचंड गर्दी आहे.  त्यांनी गाडीतून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केला तेंव्हा त्यांच्या लक्षात आलं की ते कधीचेच गाडीतून बाहेर पडले आहेत.  आणि फक्त गाडीतूनच नव्हे तर त्यांच्या शरीरातूनही बाहेर पडले आहेत.  स्वतःला बसलेल्या धक्क्यातून सावरत त्यांनी आजूबाजूला बघितलं तर आजूबाजूला असलेल्या गर्दीकडे त्यांचं लक्ष गेलं.  वारीसाठी जाणाऱ्या एका दिंडीतले वारकरी होते ते सगळे गर्दीतले लोक. जसे ते कोरडेंसाठी पूर्णपणे अनोळखी होते तसेच कोरडेही त्यांच्यासाठी पूर्णपणे अनोळखी होते.  पण आता या क्षणी मात्र ते सगळेजण कोरडेना आणि त्यांच्या ड्रायव्हर ला वाचवण्यासाठी धडपड करत होते. ड्रायव्हर कसा माहीत नाही पण गाडीच्या बाहेर फेकला गेला आणि वाचला होता. पण डॉक्टर मात्र गाडीतच होते.  काही वेळातच तिथे ऍम्ब्युलन्स आली. एम्ब्युलन्स मधून उतरलेल्या कर्मचाऱ्यांनी दोघांना

मी आणि करुणात्रिपदी मागच्या एका वर्षापूर्वी विश्वास कथेमधील काही भाग एकीने ढापला होता. नंतर मी ते फेसबुक वर शेअर केलं आणि त्यावर तिने काउंटर लेख लिहिला. तो वाचून माझ्या एका मैत्रिणीने सांगितलं की तू तिने लिहिलेलं नीट वाच. तिने तुझ्या लेखनाचा अभ्यास तुझ्यापेक्षा जास्त केला आहे. तुला तुझ्या देवाकडून संकेत आहे त्यात. मी शांतपणे ते लिहिलेलं वाचलं. आणि जाणवलं की काय मिस केलं मी. त्यात तिने लिहिलं होतं की दत्त गुरूंना ही म्हणजे मी गौरी हर्षल काय स्वतःची प्रॉपर्टी समजते का? तेंव्हा मी ते खूप हलक्यात घेतलं होतं. पण आज मला त्या व्यक्तीला थँक्यू म्हणायचं आहे. का? अरे नकळत का होईना तिच्यामुळे मला हे जाणवलं की माझा मित्र , माझा दत्त माझ्या आयुष्यात लेखनात किती भिनलेला आहे. हा प्रसंग माझ्या आयुष्यात खूप काही छान घडवून गेला. माझं दत्ताशी नातं इतकं घट्ट झालं की आता काही मागण्याची गरजच पडत नाही. दत्त माझी प्रॉपर्टी नाहीये पण माझ्या सगळ्या जन्मांच्या पाप-पुण्याच्या प्रॉपर्टीचा हिशोब प्रत्यक्ष त्याने आपल्या हातात घेतला आहे. बास अजून काय पाहिजे. वाईटातून चांगलं घडतं म्हणतात ते असं... पुढे करु

प्लेलिस्ट भाग 1  छोटी सी कहानी से, बारिशों के पानी से सारी वादी भर गयी ना जाने क्यों, दिल भर गया ना जाने क्यों, आँख भर गयी कानात हेडफोन आणि बसच्या खिडकीमधून बाहेर दूर कुठेतरी नभापलीकडे रेंगाळलेली नजर... ती तिच्याच विश्वात दंग... काय विचार करत असेल ती?  ह्या विचारात संपणारा बाकीच्या प्रवाशांचा रोजचा प्रवास... मुळात ती अशीच होती आपल्यात रमलेली.  जगाचं भान राखाव अस काही नव्हतच जगाकडे ... स्वतःशीच संवाद साधत ती तो प्रवास  भरभरून एन्जॉय करत राहायची.  इतर कुणी आपल्याला बघत आहे,  हे तिच्या खिजगणतीतही नसायचं.  ती आपली तिच्या वेगाने तिचं घर ते क्लिनिक, अन् क्लिनिक ते घर हा प्रवास तिच्या प्लेलिस्ट सोबत करायची.  रोज वेगळी प्लेलिस्ट रोजच्या मुडशी जोडलेली.  आज तर प्लेलिस्ट मधले आवडते सोबती बरोबर होते म्हणजे कारण ही खास होतं.  छोटी सी कहानी से... पासून सुरू झालेली प्लेलिस्ट विचारांच्या सोबत वाऱ्याशी गप्पा मारत होती.  नकळतच ओल्या होणाऱ्या डोळ्यांच्या कडांवर एखादा चुकार थेंब रेंगाळत होता. त्याला ही तसच स्वीकारत ती ओठांवर मात्र हसू खेळवत होती.  मनात हळूहळू भूतकाळाच्या तुकड्यातून पझल पूर्ण होत होते. एके

"आई, मी येतेय ह्या वीकेंडला. आणि माझा प्रोग्रॅम फिक्स आहे बरं का! आधी मी शॉपिंगसाठी जाणार आहे, तिथून एक बुक लॉन्च आहे, त्या नंतर वैदू सोबत लंच आणि मग दुपारी चारच्या आसपास घरी येणार. अँड देन....", शची नॉनस्टॉप बोलत होती.  "अग हो , हो थांब, जरा श्वास घे. ", तिला थांबवत रीमा म्हणजे तिची आई म्हणाली, " तू घरी येणार आहेस की तुझ्या पी ए ला तुझ्या अपॉइंटमेंट सांगत आहेस? ", रीमाने थोडं रागातच विचारलं.  "उप्स, साॅरी आई , एक्ससाईटमेंट मध्ये मीच बोलत राहिले. बट आय प्रॉमिस संध्याकाळ नंतर कुठेच जाणार नाहीये. घरीच असेन तुझ्या आणि बाबासोबत. ", शचीच्या आवाजात तिला तिची चूक कळली आहे हे जाणवत होतं.  "ओके , ठीक आहे, बघू. संध्याकाळी तरी किती वेळ तुझा पाय घरात टिकतो ते. ", रीमा हसतच म्हणाली.  दोघी मायलेकींनी संभाषण आवरतं घेत फोन ठेवला.  ठरल्याप्रमाणे शची शनिवारी सकाळीच लवकर घरी आली.  घरात पाऊल टाकत नाही तोच तिच्या बॉसचा फोन आला. आणि त्यावर बोलतच तिने नाश्ता केला. आवरून आईबाबांच्या गळ्यात पडून सॉरी म्हणतच तिने घर सोडलं.  मग पुढचा भरगच्च कार्यक्रम पार पाडत वैद

"आर्यन, झालं की नाही तुझं आवरून? उशीर होत आहे आपल्याला.", असं म्हणतच शिला आर्यनच्या खोलीत आल्या. आर्यन खिडकीजवळ बसून टेबलवर असलेल्या त्या फोटोंकडे एकटक बघत होता. आणि त्याच्या डोळ्यात पाणी आलं होतं. त्याची अवस्था बघून शिलाला सुद्धा भरून आलं. आणि चार वर्षांपूर्वीचा आर्यन समोर उभा राहिला. पडलेले खांदे, रडवेला चेहरा आणि कोलमडून गेलेलं मन अशा अवस्थेतच आर्यन पीजी मधून घरी आला होता. स्वतःचा व्यवसाय सुरू करण्यासाठी शक्य ते प्रयत्न आर्यन करत होता. त्यासाठी तो वाट्टेल ते कष्टही घेत होता. पण एकामागे एक संकटांची मालिका सुरू झाली. आणि कुठेतरी आर्यनचा आत्मविश्वास डळमळीत झाला. शीला आणि रमेश मात्र ह्या काळात खंबीरपणे त्याच्या पाठीमागे उभे राहिले. रमेशची त्याच्या बिझनेस मध्ये पैसे गुंतवण्याची तयारी असूनही आर्यनने त्याला नकार दिला. नकार देताना आर्यनने त्या दोघांनाही सांगितलं की , "माझ्या बुद्धिमत्तेच्या आणि कष्टाच्या जोरावर मला काही तरी करून दाखवायचे आहे. जर ह्या वेळीही  मला यश मिळालं नाही तर मी नक्की तुमची मदत घेईन. पण मला पुन्हा एकदा प्रयत्न करून बघू द्या. " त्या दोघांनाही आ

"मनीषा अजून किती दिवस धावणार आहेस तू या सगळ्या गोष्टींपासून? कधी ना कधीतरी तुला सगळ्या गोष्टींना फेस करावेच लागणार आहे. चार लोकांमध्ये जाऊन मिसळावे लागणार आहे. पुन्हा एकदा जॉब वर जावे लागणार आहे. पण तू आहेस की तुला फक्त घरात एका कोपऱ्यात बसून राहायचं आहे. असं केल्याने कसं चालेल मनीषा?" मनीषाची आई मनीषाला समजावण्यासाठी प्रयत्न करत होती. मनीषा वय वर्ष 30 च्या आसपास. असं काय घडलं होतं मनीषाच्या आयुष्यात? की ती सगळ्या गोष्टी सोडून घरात बसून रहात होती. मनीषाचं वय बघता तुम्हाला एक साधारण अंदाज आला असेल. तर मनीषा नुकतीच एका विचित्र नात्यातून सुटली होती. ओळखीने ती त्या व्यक्तीच्या आणि ती व्यक्ती तिच्या संपर्कात आले होते. बघता बघता दोघेही एकमेकांच्या प्रेमात पडले. लग्नाचा निर्णय घ्यायची वेळ आली तसं मात्र समोरची व्यक्ती टाळाटाळ करू लागली. मनीषा ने काही गोष्टी तिच्या मोठ्या बहिणीच्या कानावर घातल्या होत्या. त्यामुळे ही सुद्धा गोष्ट बहिणीला सांगितली. बहिणीने तिच्या नवऱ्याच्या मदतीने त्या मुलाची चौकशी केली. तेव्हा लक्षात आलं की, त्याचं ऑलरेडी लग्न झालेल आहे. बायको गावाकडे असते आणि हा

#विश्वास हा ग्रुप आणि त्याची संकल्पना काय आहे?  आधी एक शॉर्ट इंट्रोडक्शन माझं  नमस्कार मंडळी,  मी गौरी हर्षल कुलकर्णी रा. अहमदनगर व्यवसायाने मी क्लिनिकल सायकॉलॉजिस्ट आणि समुपदेशक आहे.  पण त्यापेक्षा जास्त मी ओळखली जाते ती माझ्या विश्वास, कालाय तस्मै नमः आणि इतर काही अध्यात्मिक रहस्यकथामुळे.  "स्वतःला शोधताना - गौरी हर्षल" ह्या नावाने माझं फेसबुक पेज आहे आणि ब्लॉग ही.  ब्लॉग लिंक शेयर केली आहेच. त्यावर माझं लेखन वाचता येईल.  अध्यात्मिक मार्गदर्शन ही गोष्ट मात्र माझ्या आयुष्यात दत्तगुरुंच्या कृपेने आलेली आहे. त्यामुळे त्याचं सगळ श्रेय त्यांचं आहे.  आणि ते त्यांच्याच इच्छेने घडत.  ************************************************ विश्वास हा ग्रुप आणि उपक्रम हे अध्यात्म आणि विज्ञान ह्या दोन्हींच्या माध्यमातून सातत्याने काहीतरी देण्यासाठी राबवले जात आहेत.  त्यासाठी हे काही वाचावं लागेल.  दत्त जयंती 7 डिसेंबर 2022 http://gauriharshal.blogspot.com/2022/12/blog-post.html ************************************ सकाळ आणि रात्रीच्या टास्क सहित आहे त्यामुळे काळजीपूर्व

#कर्मसिद्धांत first draft 16 may 2023  आज मुहुर्तच उत्तम होता. सगळे  एकाच ठिकाणी उपस्थित होते. आणि समोर होता एक जन समुदाय ज्याने पृथ्वीवर देवांच नाव घेऊन श्रेष्ठत्व स्वतःकडे घेतलं होतं.  पृथ्वीवर त्यांचा कार्यकाल संपल्यामुळे आता ते पुढच्या प्रवासात होते. पण इथे आज मात्र ते सगळे एका विशिष्ट हेतूने हजर असण्याच कारण होतं.  बऱ्याच गहन विषयांवर त्यांनी खाली असताना हिरीरीने जी मते मांडली होती आणि लोकांच्या भोळेपणाचा फायदा घेऊन समाजात रुजवली होती त्याचीच आज इथे चर्चा सुरू होती.  एकीकडे प्रत्येक जण आपापल्या पद्धतीने आपलं मत मांडत होते. तर तिथेच दुसरीकडे थोडसं बाजूला काही लहान मुलं खेळत होती. त्या मुलांना तिथे बघून तसं सगळ्यांनाच आश्चर्य वाटलं होतं पण कुणाची काही बोलायची हिंमत नव्हती. अन् ती मुले ही त्यांच्या खेळात मग्न होती.   पण काही क्षणानंतर मात्र हळूहळू वातावरण तापू लागले. त्यांच्यापैकी एक गौरवर्णीय व्यक्तीसदृश आकृती तिच्या वागण्याचं समर्थन करीत तिने कसं सगळं योग्य केलं हे सांगू लागली. त्याच गर्दीत काही जण त्याचे पृथ्वीवरील समर्थक ही होते. चर्चा सुरू असल्याने बरोबर ठराविक मुद्द्याला त्यांन

#जे_घडायचं_आहे_ते_नक्की_घडणार #डोन्ट_रश  "काय करतेस केया? ",बाल्कनीत कुंड्याजवळ बसलेल्या केयाला तिच्या आजीने विचारलं.  "आजी बघ ना, हे झाड काही उगवून आलं नाही अजून.", केयाने उदास होऊन उत्तर दिलं.  आजी गालात हसत तिच्याजवळ आली. शेजारी असलेल्या खुर्चीवर बसत तिने केयाच्या डोक्यावरून प्रेमाने हात फिरवला. केया अजूनही तिच्या छोट्याशा कुंडीकडे बघत होती.  "केयु, अग दोनच दिवस झाले आहेत तू ते बी म्हणजे सिड्स त्या कुंडीत लावून. इतक्या लवकर कसं काय झाड येईल बाळा? " आजी म्हणाली.  "अग पण मग मी नेक्स्ट वीकमध्ये टीचर ना काय दाखवू? ", केयाने प्रश्न विचारला.  तिच्या जागी तिची काळजी स्वाभाविक होती. सुट्टी आहे म्हणून शाळेतून मुलांना हा प्रोजेक्ट सांगितला होता. त्याचा प्राथमिक उद्देश अर्थातच मुलांना कशात तरी गुंतवून ठेवण्याचा होता.  केया कुतूहलापोटी रोज वाट बघत बसत होती. फोनवर मैत्रिणींशी सुद्धा त्यावरच बोलणं होत होतं. इनमिन 5 वर्ष वय पण त्या रोपट्याबद्दल अशी चर्चा सुरू असायची की घरातले ऐकत बसायचे.  तरी बरं की त्यांच्या टीचर ने लवकर उगवतील अशीच झाडं लावायची अस वॉट्सॲपव

#गीतसप्तक "हमको मन की शक्ति देना" आजचं पहिलं गीत आहे "हमको मन की शक्ति देना" .  शाळेची प्रार्थना होती आमच्या. सुरुवातीला फारसा अर्थही कळत नव्हता. पण आज वळून पाहताना समजतंय की प्रार्थनेतूनही खूप काही शिकवायचं होतं शाळेला.   "हमको मन की शक्ति देना, मन विजय करें दूसरों की जय से पहले, खुद को जय करें " दुसऱ्यांच्या आधी स्वतःला एक माणूस म्हणून स्विकारतानाच स्वतःच स्वतःला आदर देणं. जे खूप जास्त गरजेचं आहे पण नकळतच विसरतो आपण . समाजातल्या सो कॉल्ड चौकटीत बसण्यासाठी आपल्यालाच इतकी घाई झालेली असते की स्वतःच्या कितीतरी चांगल्या गोष्टी आपण नाकारत राहतो. मग ते दिसणं असुदे किंवा वागणं. नंतर हळूहळू आपल्या लक्षातही येतं पण कितीजण पुन्हा स्वतःला मनापासून साद घालतात?  "भेदभाव अपने दिल से, साफ़ कर सकें  दोस्तों से भूल हो तो, माफ़ कर सकें  झूठ से बचे रहें, सच का दम भरें " हल्ली तर ह्या ओळींची ओळख पदोपदी पटते. सगळ्याच क्षेत्रात कळत- नकळत होत असणारे भेदभाव. आपल्या ही वागण्यातून उमटतच असतात. सुशिक्षित असूनही काही चुकीच्या जुन्या आणि नविनही गोष्टी आपण करतो.  जिवलग मित्र

"अतर्क्य अवधूत हे स्मरणगामी अशक्य ही शक्य करतील स्वामी" फक्त दोनच ओळी मनात घोळवत ती शांतपणे खिडकीतून बाहेर बघत बसली होती.  आणि अचानक तिला जाणवलं की आपल्या डोळ्यासमोर एक वेगळं दृश्य साकार होतंय. ते काय आहे हे जाणून घेण्याचा प्रयत्न जितका तिचा मेंदू करत होता, तितक्याच उत्कटतेने तिच्या मनाला आपण काय अनुभवत आहोत ह्याची खात्री पटत होती.  क्षणार्धात मेंदूकडून येणाऱ्या सगळ्या सूचना धुडकावून लावत तिने मनाचा कौल स्विकारला. आणि डोळ्यांनी ते दृश्य तिच्यासमोर पूर्ण करून उभं केलं.  खिडकीतून बाहेर बघताना दिसणाऱ्या आकाशाच्या , ढगांच्या बॅकग्राऊंडवर ते डोळे उमटले होते.  ज्या डोळ्यांना बघितलं की माणसाची सगळी दुखः, त्रास ,यातना एका क्षणात नाहीशा होतील असे ते डोळे.  ती त्या दृश्याकडे भान हरपून पाहत होती.  नकळतच तिला जाणीव झाली की ही अशी गोष्ट आहे जी अनुभवण्यासाठी माणसं जंगजंग पछाडतात आणि त्यांनी आपल्यासारख्या वेडीसाठी ती गोष्ट सहजसाध्य करून टाकली का? कारण मनात अजूनही अशक्य ही शक्य करतील स्वामी सुरूच होतं.   हल्ली तिला सवयच लागली होती काहीही घडो चांगल किंवा वाईट तोंडात हे वाक्य हमखास येणार. आणि

#स्वतःसाठी_बदलताना लेख 18  आपण काय शिकलो? (थॉट अँड बिहेवियर पॅटर्न ) लहानपणी आपल्या शाळेच्या पुस्तकांमध्ये धड्याच्या शेवटी सारांश असायचा.त्याला वरती नाव असायचं आपण काय शिकलो? आणि पूर्ण धड्यातील महत्त्वाच्या मुद्द्यांची नोंदणी तिथे असायची.  समुपदेशन घेण्यासाठी येणाऱ्या लोकांच्या समस्येत खूपदा हा प्रश्न समोर येतो की "मॅडम सतत तेच तेच अनुभव का येतात?"  आणि जेंव्हा सरासरी सगळ्या केसेसचा विचार केला जातो तेंव्हा  त्यामध्ये लक्षात यावा इतका कॉमन पॉइंट हा असतो की बऱ्याच जणांनी आयुष्यात अक्षरशः भयंकर अशा पद्धतीची परिस्थिती अनुभवलेली असते. पण तरीही त्यातून जे शिकायचं असतं ते ते  शिकलेले नसतात त्यामुळे पुन्हा पुन्हा त्याच त्याच चुका केल्या जातात.   चुका कशा प्रकारच्या? तर पुन्हा पुन्हा त्याच गोष्टी मिळवण्यासाठी प्रयत्न करायचं.  पुन्हा पुन्हा त्याच त्याच लोकांना आपल्या आयुष्यात महत्त्वाची जागा देत आपल्या आयुष्यातील निर्णयांमध्ये त्यांना सहभागी करून घ्यायचं.   हे सगळं पुन्हा पुन्हा घडत असल्यामुळे ज्या गोष्टी त्यांनी भूतकाळात अनुभवलेल्या असतात, ज्या संकटांचा सामना केलेला असतो, ते पुन्हा कु

#वॉलपेपर_चालढकल_आणि_ती  आपल्या फोनचा वॉलपेपर आपण सगळे अगदी मनापासून निवडत असतो न? मीही ठेवते. माझा सापडेल तुम्हाला इमेजमध्ये.  त्या दिवशी मात्र गंमत झाली. रिक्षामधून येत असताना मी कामामुळे फोनवर होते. थोड्या वेळाने माझ्या शेजारी एक मुलगी येऊन बसली.कॉलेजकन्या होती.  माझा फोन सतत फ्लॅश होत असल्याने वॉलपेपर दिसत होता. तिचं एकदा लक्ष गेलं कदाचित नंतर मात्र ती प्रयत्न करून काय आहे हे वाचण्याचा प्रयत्न करू लागली. आणि शेवटी एकदाचं तिला ते जमलं. हुश्श... मग विजयी मुद्रेने माझ्याकडे बघितलं आणि अचानक म्हणाली,"हे मस्तच आहे, मला आवडलं." मी त्या प्रतिक्रियेने गोंधळून विचारलं की,"काय आवडलं वॉलपेपर?"होकारार्थी मान हलली. मग सुरू झाल्या गप्पा.  "ताई, हे अस सतत समोर राहणार म्हणून ठेवलं आहेस न? ", ती  "हो , त्यामुळे काम करताना आळस, चाल ढकल होऊ लागली की लगेच लक्षात येतं. आणि मन पुन्हा कामाकडे वळवता येतं. ", मी  "मी पण आता असच करेन. लवकरच माझ्या लास्ट सेमीस्टर चे पेपर आहेत. पण एकदा फोन हातात घेतला की नुसता टाईमपास होत राहतो. आता असा काही वॉलपेपर ठेवते की अभ्यास

#स्वतःसाठी_बदलताना लेख 17 Planning and implementing हातात घेतलेली काम वेळेवर व्हावी तसं सगळ्यांनाच वाटतं पण ते होतं का? आपल्याकडून प्रत्येक वेळेला प्रत्येक गोष्टीसाठी 100 टक्के प्रयत्न केले जातात का? की आपण कुठेतरी कमी पडतो? चालढकल होते का? प्रत्येक वेळी कोणीतरी बाहेरची व्यक्ती आपल्या मदतीसाठी तत्पर असणार आहे का? किंवा प्रत्येक वेळी त्या व्यक्तीकडे जाणं गरजेचं आहे का? आयुष्यात एक वेळा अशी कधीतरी नक्की येणार आहे, जेव्हा तुम्हाला स्वतःची मदत स्वतः करावी लागणार आहे . मग त्या वेळेची वाट बघत बसण्यापेक्षा आपण स्वतः आपल्या गोष्टींचे नियोजन करून स्वतः चे सगळ्यात जवळचे मित्र होण्याचा प्रयत्न केला तर??? यासाठी काय करायचं? काही वेगळं करायचं नाहीये तर आपल्याला आपल्या प्रत्येक महिन्याचं विशिष्ट पद्धतीने नियोजन करायच आहे. आणि त्या गोष्टी पूर्ण करण्यासाठी सुद्धा आपणच स्वतःच्या मागे लागायच आहे. १. मागच्या महिन्याचा आढावा घ्या. मागच्या महिन्यात आपली किती काम पेंडिंग होती? त्यातली किती काम आपल्याकडून पूर्ण झाली? आणि किती काम पुन्हा करू किंवा नंतर करू म्हणून पुढे ढकलली गेली? जी काम पुढे ढकलली

#स्वतःसाठी_बदलताना_लेख16 स्वतःला एखाद्या गोष्टीचा त्रास होत असेल तर त्यातून वाचण्यासाठी ,बाहेर पडण्यासाठी प्रयत्न करणे हे पूर्णपणे नैसर्गिक आहे. पण अशावेळी बऱ्याचदा आपल्याला इतर व्यक्तींकडून नकारात्मक वागणुकीचा सामना करावा लागतो. मग काय करायचं? तर अशा परिस्थितीत स्वतःसाठी ठामपणे उभे राहणे आणि त्याच वेळी स्वतःची मन:शांती ढळू न देणं हेही गरजेचं असतं.  त्याबद्दल काही टिप्स... 1. स्वतःचे जागरूकतेने निरीक्षण करा. Self awareness  नकारात्मक विचार, भावना ह्या कशामुळे ट्रिगर होतात हे ओळखण्याचा प्रयत्न करणे गरजेचे असते. एकदा ते लक्षात आलं की त्या विचारांना कशा पद्धतीने प्रतिक्रिया द्यायची हे लक्षात येतं.  स्वतःच्या भावना आणि प्रतिक्रियांबद्दल जागरूकता निर्माण झाली की आपण दोन पावले मागे येऊन योग्य पद्धतीने विचार करून व्यक्त होऊ शकतो.  2. स्वतःसाठी मर्यादा आखून घ्या. Setting healthy boundaries.  बऱ्याचदा आपण आपल्या गरजा आणि अपेक्षा योग्य पद्धतीने, योग्य शब्दात समोरच्या व्यक्तीला सांगत नाही. त्यामुळे गैरसमज होण्याची शक्यता वाढते. अशा वेळी आपल्याला समोरच्या व्यक्तीकडून जी वागणूक मिळते त्यामुळे कुठेत