Quote of the day 10

#Quote_of_the_day10

सकाळी सकाळीच डॉ. पटेलांचा फोन वाजला. स्क्रीनवर नाव बघितल्यावर त्यांना थोडं आश्चर्यच वाटलं. पण फोन उचलून ते म्हणाले, बोल रे गाढवा आज सकाळी सकाळी माझी आठवण कशी आली तुला?? इतक्या प्रेमाने डॉ कुणाशी बोलत आहेत हे त्यांच्या सौभाग्यवतीना लगेच कळालं. डॉक्टर त्यांचा जिवलग मित्राशी म्हणजेच मि. नाईकांशी बोलत होते. दोघे अगदी जीवश्चकंठश्च मित्र शाळेपासूनचे मधल्या काळात फक्त मेडिकल आणि इंजिनिअरिंग मुळे एकमेकांपासून दूर होते. ते कामाच्या ठिकाणामुळे पुन्हा एकदा एकत्र आले. त्यात योगायोगाने बायकाही मैत्रिणी निघाल्याने त्यांची मैत्री मैत्री न राहता अगदी एकच कुटुंब असल्यासारखी झाली. काही महिन्यांपूर्वीच त्यांनी आपल्या मैत्रीचा 50वा वाढदिवस साजरा केला होता. असो तर विषय हा की नाईकांनी पटेलांना जे की एक psychiatrist आहेत त्यांना सकाळी सकाळी फोन का केला??? 

समोरून नाईक बोलू लागले , मला तुझी अपॉइंटमेंट हवी आहे रे? पटेलांना अजूनच विचित्र वाटलं अरे हो देतो की पण कशासाठी आणि कुणासाठी?? 

ते आपण भेटलो की बोलू न,इति नाईक.

ठीक आहे , तुला शक्य असेल तर उद्या सकाळी 11 वाजता ये क्लिनिकमध्ये किंवा घरीच ये. -डॉ.पटेल

घरी नको रे क्लिनिकमध्येच येतो,चल भेटू उद्या मग बोलू. सगळा सस्पेन्स राखून ठेवत नाईक म्हणाले.  

दुसऱ्या दिवशी डॉ. बाकीचे पेशंट,त्यांचे डिटेल्स बघत असतानाच त्यांचा फोन वाजला. रिसेप्शन वरून नाईक आल्याची बातमी दिली गेली. डॉ नी त्यांना आत पाठवायला सांगितलं. नाईक पती पत्नी त्यांच्या धाकट्या लेकिसोबत स्वरा सोबत आत आले. डॉ नी हसत हसत तिघांनाही वेलकम केलं. स्वराकडे वळून पाहिलं आणि तिला विचारलं काय म्हणतीय माझी अँग्री बर्ड?? स्वराने थोड्याश्या नर्व्हस मूड मधेच उत्तर दिलं, काही नाही ठीक आहे. 

तिच्या आवाजावरून काहीतरी गडबड झाली आहे हे डॉ च्या लक्षात आलं. 

इकडच्या तिकडच्या गप्प न मारता डॉ नि सरळ विषयाला हात घालत विचारलं , काय बोलायच आहे? 

तस हातांची अस्वस्थ चुळबुळ करत नाईक बोलू लागले , स्वराबद्दलच आहे. तिला कस समजवायच आम्हाला कळत नाहीये. 

म्हणजे काय झालं आहे असं?? डॉ बुचकाळ्यात पडले. 

कारण स्वरा प्रचंड प्रॅक्टिकली विचार करणारी मुलगी होती. मुलं वगैरे मित्र म्हणून होते पण त्या पलीकडे तिच्या मनात काहीही नसे. त्यातून ती आईबाबांशी सगळं काही शेयर करत असे. मग काय ??

तेवढ्यात नाईक बोलू लागले, तुला तर माहीतच आहे समीर आता युकेतच सेटल होणार आहे. त्याला तिथे जॉब ऑफरही आहे. आम्हाला वाटतं की स्वरानेही तिच्या भावाच्या पावलावर पाऊल टाकत करियर निवडून पुढे जावं.  पण हिच्या डोक्यात मात्र ते वाइल्ड लाईफ फोटोग्राफी आलं आहे. हिला ट्रेकिंग वगैरे आवडत प्रवास आवडतो विशेष म्हणजे मार्कावर परिणाम न करता ती ते करते म्हणून आम्ही परवानगी दिली. पण त्यातच करियर म्हणजे? बरं करायचंच आहे न मग आत्ता जस सुट्टीत करते तस करायचं पण नाही हिला फुल टाइम तेच हवं आहे. पुढे जाऊन कस होणार हीच हेच मला कळत नाही. नाईक प्रचंड हताश होऊन बोलत होते. साहजिकच होते ते कारण आईवडील म्हणून ते ज्या शक्यता बघत होते त्यातून त्यांना काही चांगले आहे हे पटत नव्हते. 

डॉ जरासे विचार करत म्हणाले, तुझा नेमका मुद्दा काय आहे हे मला थोडं थोडं कळतंय पण त्याच बरोबर मला स्वराशीही बोलायच आहे. आधी आपण स्वरा काय म्हणते ते बघू. 

स्वरा-- काका , मला पटतात ह्यांचे काही मुद्दे नाही असं नाही. आणि माझं आयुष्य आहे मी काहीतरी विचार केला असेलच न? मला ह्या गोष्टीत करियर करायचं आहे हे मला आधीपासूनच जाणवत होतं. पण मी स्वतःला वेळ दिला नक्की काय हवंय हे ठरविण्यासाठी. माझ्या सुदैवाने मला ही कॅम्पस प्लेसमेंट मध्ये जॉब मिळत आहेच की आणि तो ही योग्य वेळी. राहिली गोष्ट दादासारखं पोस्ट ग्रॅज्युएशन करून वगैरे सगळं करण्याची तर मला नाही करायचं ते. सगळे एका ठराविक मार्गाने जातात म्हणून मी ही तेच का करू? दादाला ज्या गोष्टी आवडतात त्याच मलाही आवडायला हव्यात असा नियम आहे का? मला वेगवेगळ्या ठिकाणी प्रवास करत फोटोग्राफी करताना जो आनंद मिळतो तो ऑफिसमध्ये लॅपटॉप वर सतत बोट आपटून नाही मिळणार हे मला ज्या क्षणी समजलं त्या क्षणी मी माझा मार्ग निवडायचं ठरवलं. बर मी हा निर्णय काही शिक्षण अर्धवट सोडून घेणार आहे का तर नाही. माझं अजून हे वर्ष पूर्ण व्हायचं आहे आणि ते मी उत्तम प्रकारे करणार आहे. आणि इतर कुठलीही तयारी न करता मी माझ्या आवडीच्या क्षेत्रात उतरणार नाहीये. बेसिक माहिती जरी माझ्याकडे असली तरी महत्वाचे कोर्स , सेफ्टी साठी अजून काही टेक्निकच शिक्षण  घ्यायचं आहे मला. हे सगळं मला ह्या दोघांशी बोलायच होत पण हे ऐकूनच घेत नाहीत. शेवटी तुम्हाला भेटून बोलायच हे त्यांनी सांगितले जे मला अर्थातच मान्य होतं. कारण तूमच्यासमोर हे माझं ऐकून तरी घेतील ही अपेक्षा होती. 

अग पण, तिला मधेच थांबवत नाईक बोलले, पूर्ण वेळ कशासाठी?? छंद म्हणून कर ना. 

पुढे जाऊन तुझं लग्न वगैरे गोष्टींच्या वेळी हे कसं सांगणार की मुलीला भटकायला आवडतं?? आता मिसेस नाईक बोलल्या. 

आई अग लग्न कुठून आलं मधेच ?? स्वरा जरा हायपर होते आहे हे बघितल्यावर डॉ मध्ये पडले. 

एक मिनिट सगळे थांबा , डॉ बोलले तसे तिघेही त्यांच्याकडे बघू लागले , हे बघा सुरेश आणि वहिनी तुमचे मुद्दे तुमची काळजी तुमच्या जागी योग्यच आहे. पण आजकालच्या पिढीला म्हातारं होण्याची वाट बघत आयुष्य जगायला नाही आवडत. आवडणाऱ्या गोष्टी करण्यासाठी हातात वेळ आणि पैसे दोन्ही असताना वाट का बघायची असा विचार ते करतात. आता स्वरा जे बोलली तिने तिच्या पातळीवर ह्या गोष्टीचा खूप नीट विचार केला आहे आणि ते कौतुकास्पद आहे. नोकरी करत स्वतःच्या पैशांनी हवं ते करायची सोय असताना ती एक अशी वाट निवडते आहे जी वेगळी आहे पण चुकीची नक्कीच नाही. बर तुमचं एक स्वप्न ती पूर्ण ही करत आहे ते म्हणजे समीर सारख परदेशात जाण्याचं. फक्त तिला त्याच पायवाटेने नाही जायचं. स्वराची भटकंतीची आवड कुणाकडून आली आहे हे तुम्ही ही नीट जाणता हो न वहिनी? आपल्याला आपले मार्ग निवडायचं स्वातंत्र्य नव्हतं पण मुलांना ते देऊ शकतो न आपण? आणि तुम्ही दोघेही ह्या गोष्टीचा विचार करा जिथे मुलं पैसा हातात आला की कसा उडवायचा हा विचार करतात तिथे आपली मुलं वेगळ्या वाटेने जात आहेत. जी वाट सोपी नक्कीच नाही पण ते प्रयत्न करत आहे हे काय कमी आहे. स्वरा सुशिक्षित आहे विशेष म्हणजे सेल्फ डिफेन्स बद्दल जागरूक आहे अशा ठिकाणी जाताना आपल्याला अजून तयारी करावी लागेल हे तिला माहीत आहे. अजून काय हवं? तुम्ही तिला वेळ द्यावा अस मला वाटतं आणि हे मी डॉ म्हणून नाही तर तिचा काका म्हणून सांगतो. आपल्याला फक्त कुठल्याही परिस्थितीत आपण तिच्या सोबत आहोत एवढा विश्वास मुलांना द्यायचा आहे बाकी तुम्हाला माहित आहे तुमचे संस्कार त्यांना कधीही वाकडे पाऊल टाकू देणार नाहीत. हो न?? डॉ नी विचारलं तसं मि आणि मिसेस नाईकांनी समाधानाने मान डोलावली. 

करियर निवडताना अजूनही आपल्याकडे त्याच त्याच वाटेने जाण्याचा अट्टहास असतो. कारण नोकरी म्हणजेच सेटल असणे हे समीकरण समाजाच्या मानसिकतेमध्ये फिट्ट आहे. हळूहळू आजूबाजूला त्या चौकटीला धक्के देणारी पब्लिक वाढताना दिसत आहे जे की सुखावह आहे. पण तरीही घरच्यांचा सपोर्ट बऱ्याचदा कमी असतो. 

एखादी व्यक्ती ठराविक मार्ग सोडून वेगळ्या वाटेने जातेय म्हणजे ती हरवेलच अस नसतं कदाचित त्या वाटेवर तिला बरच काही नवीन सापडू शकत. 

So just wait and watch. And please don't force your children to participate in the rat race.  

Just because their path is different does not means they are lost. #गौरीहर्षल

कसा होता हा #Quote_of_the_day नक्की कळवा. 

थॅंक्यु