स्वतःला शोधताना

#ध्यानसंकेत५  #सुखसंवाद  माझा मित्र - आज का फुगली आहेस तू? मी - फुगू नाही तर काय करू? लोकांना प्रत्येक गोष्टीत कशी शंका येते? मित्र - म्हणजे? आता कुणी शंका घेतली? मी - कुणी स्पेसिफिक अस नाही पण की गोष्ट आपण कधी अनुभवली नाही, जीच्याबद्दल आपल्याला फक्त वरवर माहीत आहे. त्या गोष्टीला फक्त समोरचा व्यक्ती चांगल म्हणतोय म्हणून विरोध करायचा ही कुठली पद्धत? मित्र - इथलीच पद्धत... माणसाचं कस आहे माहीत आहे का? त्याला स्वतः ला भलेही काही येत नसेल, माहीत नसेल, करायचं नसेल पण समोरचा करतोय न मग आपण खुसपट काढून त्याला विरोध करायचा. आणि समोरची व्यक्ती वैतागली की मग परिस्थितीचा फायदा घेऊन ती व्यक्ती कशी वाईट आहे असं बोंबलत सुटायचं. मी - हे इन जनरल ठीक आहे म्हणजे मान्यच आहे मला. पण जी शक्ती या सगळ्या जगाला चालवते तिलाही अशीच वागणूक? माणूस खरच इतका मोठा झाला आहे? मित्र - वागणूक? तुला खरच अस वाटत का की आम्ही अशा कुणाला खिजगणतीतही धरतो? तुझा आवडता कर्म सिद्धांत आहे की त्यांच्याकडे नीट लक्ष देण्यासाठी. हे बघ प्रत्येक चांगल्या गोष्टीला जितके जास्त विरोधक तितकं जास्त ते काम प्रभावी होतं. आणि आम्हाला

#मॉर्निंग_मंत्रा ३  २२ डिसेंबर  २०२२ #थॉट्स_पॅटर्न  (आपला focus कुठे आहे? ) संकल्प आणि नवीन वर्ष ह्यांचा फारच जवळचा संबंध असतो. नवीन वर्षाच्या पहिल्याच दिवशी मी हे करायला सुरुवात करणार आहे अस आपण बऱ्याचदा ठरवतो पण आपण ते तडीस नेण्यासाठी सातत्याने प्रयत्न करतो का?  तर त्यासाठी काही गोष्टी आपण स्वतःला विचारू शकतो.  शेवटी ज्यामध्ये बदल घडवायचे आहेत ते आपलं आयुष्य आहे आणि ज्याने बदल घडवायचे आहेत ते आपण स्वतः आहोत.  काय करता येईल?  तर सगळ्यात आधी स्वतःचं निरीक्षण करायचं आहे.  खाली दिलेल्या प्रश्नांची खरी उत्तरे तुम्हाला द्यायची आहेत आणि ती सुद्धा स्वतःला.  लिहून ठेवा हं उत्तरं.... हुश्श्श.... सुस्कारा सोडला हो न?  दुसऱ्याशी खर बोलायचं म्हणजे किती खोटं बोलावं लागतं. पण चुकत आहात तुम्ही. कारण माणूस ह्या जगात सगळ्यांशी खोटं बोलू शकतो पण स्वतःशी खोटं बोलू शकत नाही. आणि म्हणूनच स्वतःला उत्तर द्यायची आहेत.  प्रश्न 1. मला माझ्या दैनंदिन आयुष्यात ही गोष्ट करणं पूर्णपणे थांबवायचं आहे, पण जमत नाही........ 2. मला माझ्या दैनंदिन आयुष्यात ही गोष्ट करणं कमी करायचं आहे,पण जमत नाही......... 3. मला माझ्या द

बंधनापासुनी उकलल्या गाठी आजही तेच , ती जितकी प्रयत्न करत होती, तितके तिच्या वाट्याला येणारे अनुभव रिपीट होत होते.  शेवटी शेवटचा उपाय म्हणून तिने डोळे मिटून घेतले आणि स्वतःच्या प्रश्नांची उत्तरं शोधायला सुरुवात केली.  कोण आहे मी? का म्हणून पुन्हा पुन्हा तेच घडत आहे माझ्यासोबत? हव्यास, अट्टहास हा माझा पिंड नाही आणि कधीही नव्हता. मग पुन्हा तेच का?  मनात उमटणारे सगळे प्रश्न धडा वाचत असल्यासारखे विचारून ती मोकळी झाली.  काही वेळ आजूबाजूला आणि मनातही एक निशब्द शांतता पसरली. ती शांतपणे त्या शांततेला शरण गेली. पट्टीचा पोहोणारा कसा आधी पाण्यात भरपूर हातपाय मारून शरीराला थकवतो आणि मग नंतर शांतपणे शरीर सैल सोडून पाण्यावर तरंगत राहतो. तसंच काहीसं...... हळूहळू मनाच्या पाटीवर अलगद शब्द उमटू लागले.  - अनुभव फक्त शिकवण्यासाठी असतात हे तुझं अनुमान अगदी बरोबर आहे. आणि ते सुद्धा अनुभवातूनच आलेलं आहे. तुला असं वाटतंय की तुझे अनुभव सतत रिपीट होत आहेत. पण तू नक्की सगळे मार्ग चाचपडून बघितलेस का? तर नाही. हे अनुभव असे आहेत, जिथे तू स्वतःची तुलना इतरांशी करतेस. आणि आमच्या दृष्टीने बघितलं तर ती तुलना अतिशय अयोग्

#दत्त_दत्त_ऐसे_लागले_ध्यान #संक्षिप्त_गुरुचरित्र   २१ दिवस चॅलेंज  एखादा मानसिक त्रास सुध्दा तुम्हाला योग्य मार्गावर नेऊन सोडू शकतो. कस? मन:शांती हवी आहे म्हणून मी संक्षिप्त गुरुचरित्र पारायण सुरु केले. आणि हळूहळू मन:शांती सोबत अजून बरच काही पदरात अलगद येवुन पडलं.  अनुभव पहिला अचानक तंद्री लागली आणि एक 5 वर्षांची मुलगी समोर आली. आधी साधं असलेलं तिचं रूप एका क्षणांत पालटलं आणि ती काली मातेच्या रूपात दिसू लागली. खोडकर हसून मला फक्त एकच गोष्ट ती म्हणत होती आणि ती म्हणजे मी येऊ का तुझ्याशी खेळायला? तुला खेळायला घेत नाही न कुणी? मी आले की बघ सगळे कसे पळून जातील. तिच्या डोळ्यातले ते खट्याळ भाव माझ्या मनावर असलेला ताण कमी करण्यासाठी पुरेसे होते.  अनुभव दुसरा काही कारणांमुळे सतत भीती वाटत होती पण वाचन सुरू केलं आणि मनात एक १४ व्या अध्यायातील त्या ओळी सतत डोळ्यासमोर नाचू लागल्या. कोणत्या?  न करा चिंता असाल सुखे सकळ आरिष्टे गेली दुःखे म्हणोनी हस्त ठेवती मस्तके भाक देती तयेवेळी ||४४|| असं काही घडण्याची ही काही माझी पहिली वेळ नव्हती पण आपल्या हळव्या मनाला त्याने स्वतःचं अस्तित्व दाखवून उभारी देण्य

#दत्तजयंती_विशेष ७ डिसेंबर २०२२ यावर्षीची दत्तजयंती माझ्यासाठी बऱ्याच अर्थांनी विशेष ठरली. एक म्हणजे अगदी दत्त जयंती तोंडावर आलेली असताना करुणात्रीपदीच्या अध्ययन वर्गांबद्दल मला संकेत मिळाले.  आणि पंधरा दिवसांपूर्वी ते सुरूही झाले.   बऱ्याच जणांनी प्रश्न विचारले की अध्ययन करण्यासारखं यामध्ये काय आहे? पण कुठेतरी मला ह्या गोष्टीची खात्री होती की जर आपल्याला ही गोष्ट करण्यासाठी सांगण्यात आलेल आहे ,तर त्यामागे त्यांची काहीतरी खूप महत्त्वाची योजना आहे. आणि मी फक्त त्यांच्या सांगण्यावर विश्वास ठेवून मला दिलेलं काम करण्याचा प्रयत्न केला.   आपण म्हणतो ना की काही गोष्टी योग्य वेळ आल्यानंतर त्या घडतातच तुम्ही त्या थांबवू नाही शकत.   तसंच काहीसं या बाबतीत झालं जेव्हा पहिला वर्ग घेणार असं मी 22, 23 नोव्हेंबरच्या दरम्यान सांगितलं त्यानंतर बऱ्याच स्तरांमधून बरेच रिस्पॉन्स आले आणि जवळपास पहिली बॅच 24 तारखेपासून सुरू सुद्धा झाली.  गुरुवारी... मार्गशीर्षातला पहिला गुरुवार आणि करुणात्रिपदीचा अध्ययन वर्ग सुरू करणे हा खरंतर दुग्ध शर्करा योग होता.   24 ला सुरू झालेली पहिली बॅच काल सात डिसेंबर दत्त जयंतीच्य

#दुर्गे_दुर्घट_भारी भाग ३  ध्यानाला बसायचं म्हणजे माझ्यासाठी नेहमीच एक अवघड काम असत. पण माझ्या लेकाने पोटात असल्यापासून ही गोष्ट माझ्याकडून करून घेतली.  जसं आमचा शेरू (बोका) अगदी थोरल्या मुलासारखा माझ्या हालचाली वर लक्ष ठेवायचा तसच लेकानेही सुरू केलं. आधी आपण शेरूचा अनुभव ऐकुया.  शेरु म्हणायला फक्त बोका होता. पण बाकी सगळं वागणं अगदी घरातल्या मोठ्या माणसासारख.  रोज तिन्ही सांजेला दिवा लावला की रामरक्षा आणि हनुमान चालीसा हे झालच पाहिजे असा त्याचा नियम होता. आता कुणी म्हणेल त्याला काय कळत होतं? पण त्याला कळायचं. ही दोन्ही स्तोत्रं आणि अजून काही स्तोत्रं खंड न पडता ऐकता यावीत म्हणून एका वापरात नसलेल्या फोनमध्ये सेव्ह करून मी ठेवली होती. तो फोन जिथे ठेवलेला असायचा शेरा बरोबर ठराविक वेळी तिथे जाऊन ओरडायला सुरुवात करायचा. आणि एकदा त्याला रिपीट मोडवर सगळ लावून दिलं की स्वतःच्या ठरलेल्या जागी बसून ऐकायचा.  अमावस्या, पौर्णिमा वगैरेच्या दिवशी ते दिवसभर आमच्या घरात हळू आवाजात दोन्ही स्तोत्रं सुरू असायची.  एक ,दोन वेळा हयगय केली तेंव्हा त्याला आणि इतर लेकरांना त्रास झाला. त्यानंतर मात्र माझी हिंमत

#अध्यात्म_म्हणजे_काय_? भाग १ आपण लहानपणापासून काही विशिष्ट आणि ठराविक साच्यातूनच विचार करत आलो आहोत कारण आपल्याला तशीच सवय लागली आहे. आणि तस बघायला गेलं तर त्यात आपली चुक आहे अस काहीच नाही.  ओव्हरऑल  समरी काढली तर कॉमन पॉईंट हे निघतील - स्वतःच्या आत्म्यापर्यंत प्रवास - देवात किंवा त्या शक्तीत लीन होणे - स्वतःच्या आत्माच्या प्रगतीसाठी  - स्वतःमध्ये सकारात्मक विचार वाढवणे - मृत्यू ला शांतपणे सामोरे जाणे - देवाकडे पोहोचण्याचा मार्ग पण हे सगळं घडून येण्याच्या मध्ये अनेक पायऱ्या आहेत.  त्या पायऱ्या गाळून अचानक शेवटच्या टप्प्यात नाही जाता येत.  त्या पायऱ्या कोणत्या?  * आपली स्वतःप्रति असलेली कर्तव्य आणि जबाबदाऱ्या  - हो स्वतः, मी , ह्या मी ला विसरून "त्या"च्यापर्यंत पोहोचणे इतके सोपे नसते आणि ते सहज शक्य ही नसते.  आपल्याला मनुष्य जन्म मिळाला आहे तो कुठलीही एकच गोष्ट करण्यासाठी नाही. तर अनेक गोष्टी करत स्वतःची प्रगती करण्यासाठी.  मी ला विसरणे म्हणजे स्वतःच्या सगळ्या चांगल्या वाईट गुणांकडे डोळेझाक करणे.  मी खरा कसा आहे? हे ज्याला कळले तोच आणि तोचच स्वतःच्या दुर्गुणांवर काम करू शकतो. 

#मॉर्निंग_मंत्रा २ १ नोव्हेंबर २०२२ #थॉटस्_पॅटर्न  ह्या जगात कुठली गोष्ट सर्वात जास्त अवघड असेल तर ती म्हणजे स्वतःच्या बाबतीत चांगल घडत आहे, घडणार आहे असा विचार करणे.  जसा वाईट विचार , भावना, व्यक्ती ह्यांचा मनावर परिणाम पटकन होतो तसा तो चांगल्या विचार, भावना आणि व्यक्तींचा होत नाही अस का? कारण जी गोष्ट सोपी , कमी त्रासदायक ती लवकर स्विकारली जाते. जी गोष्ट करायला, स्वीकारायला अवघड तिला शक्यतो टाळण्याकडे माणसाचा कल असतो.  चांगल्या सवयी स्वतः ला लावणे, स्वतःमध्ये रुजवणे हे सगळ्यात अवघड काम. त्यातही एका स्पेसिफिक वयानंतर तर मी कुणाचं का ऐकावं? हा मला सांगणारा कोण? ही वृत्ती वाढलेली असते. त्यामुळे चांगल काही शिकायचं म्हटल की जास्त कष्ट करावे लागतात.  मी याआधीही म्हणाले होते की अध्यात्मातच नाही तर आयुष्याच्या कुठल्याही टप्प्यात प्रगती हवी असेल तर आधी बेसिकवर काम करा.  स्वतःबद्दल आणि इतरांबद्दल चांगला विचार करायचा प्रयत्न करा.  ज्यांना अस वाटत की , अध्यात्म म्हणजे फक्त परमार्थ त्यांना एक सांगते , जोपर्यंत स्वार्थी होऊन तुम्ही स्वतःची प्रगती करत नाही तोपर्यंत तुम्ही इतरांची मदत करू शकत नाही. 

#मॉर्निंग_मंत्रा १  १९ ऑक्टोबर २०२२ #थॉट्स_पॅटर्न (स्विकार आणि बदल)  Acceptance म्हणजे स्विकारणं.  आयुष्यात बऱ्याच गोष्टी आपण नाईलाजाने स्विकारतो.  पण काही गोष्टी मात्र खरोखरच स्विकारण्याची गरज असते.  जसं की,  - स्वतःला आहे तसं स्विकारणं  - आपल्यामध्ये असलेले दुर्गुण स्विकारणं  - आपल्याला एखाद्या गोष्टीचा, व्यक्तीचा, घटनेचा त्रास होतो हे स्विकारणं.  - आपणही चुकू शकतो, चुकलो आहोत, चुकतो आहोत हे स्विकारणे आपली बऱ्याच परिस्थितीत प्रतिक्रिया काय असते माहीत आहे? मला नाही करायचं हे, लोक काय म्हणतील? , मला जमणार आहे का असलं काही? म्हणजे थोडक्यात काय तर आपल्याला पलायन करायचे असते.  पळायचे मग ती एखादी समस्या असो किंवा आलेली संधी.  पण पळून प्रश्न सुटतात का? विचारा.... स्वतःला विचारा की बाबारे आत्तापर्यंत मी कितीतरी वेळा कितीतरी गोष्टींपासून, माणसांपासून , समस्यांपासून, संधींपासून पळालो आहे तर त्यामुळे माझे प्रश्न सुटले की अजून गुंतागुंतीचे झाले?  जर उत्तर सुटले अस असेल तर तुम्हाला साष्टांग दंडवत🙏 ग्रेट आहात तुम्ही.  पण जर गुंतागुंत वाढली असेल तर ती सोडवण्यासाठी तुम्ही काय प्रयत्न केले? की नेहमी

#दुर्गे_दुर्घट_भारी भाग २  आय नो मंडळी बरेच दिवस गॅप घेऊन भाग येतात. पण काय करू जुन्या गोष्टी आठवून त्यातून मोजकंच आणि महत्वाचं तुमच्यासमोर मांडायचं आहे त्यामुळे पुन्हा पुन्हा सगळं रिकॉल करावं लागतं.  तर आपण मागच्या वेळी येऊन थांबलो होतो ते २०१८ गुढीपाडवा ह्या दिवसापर्यंत.  मार्च २०१८ च्या गुढीपाडव्याला आम्हाला पुन्हा एकदा कळलं की आम्ही आईबाबा होणार आहोत. पण ह्यावेळेस चार महिने थांबून मग पुन्हा हुलकावणी ह्या चक्रातून जाण्याची आमच्या दोघांची तयारी नव्हती. कारण नुकत्याच जानेवारीच्या सुरुवातीला माझ्या सासूबाई आकस्मिकपणे आम्हाला सोडून गेल्या होत्या. त्यातून पुन्हा हे सगळं म्हटल्यावर मी तर अक्षरशः डॉक्टराना कन्फर्म होत नसेल तर लगेच सांगा म्हणून मोकळी झाले.  पण ह्यावेळेस बऱ्याच गोष्टी जुळून आल्या होत्या. बातमी कळली गुढीपाडव्याला आणि त्यानंतर मला ज्या ज्या दिवशी चेकअप साठी बोलावलं होत त्या प्रत्येक दिवशी काही तरी विशेष असायचं.  म्हणजे पुढचं चेकअप झालं रामनवमीला तेंव्हा डॉक्टर स्वतः होपफुल होते. पण अर्थातच त्यांनी माझी अवस्था पाहून काही खोटी आशा दाखवली नव्हती.  आणि माझी हो नाही करता करता शेवटी

#दुर्गे_दुर्घट_भारी १ काही गोष्टी घडून येण्यासाठी योग्य वेळेची वाट बघावी लागते. काही गोष्टी आपोआपच योग्य वेळी घडून येतात.  पण अनुभूती मात्र तुमच्या तयार होण्याची वाट बघत असते. कारण जोपर्यंत ते अनुभव त्यांची ताकद पेलण्यास तुम्ही मानसिक पातळीवर तयार होत नाही तोपर्यंत तुम्हाला त्यांचा आवाका कळण्याची सुतराम शक्यता नसते.  वेगळी वाट जेव्हा आपल्यासाठी तयार केली जात असते तेव्हा आपल्याला वेगवेगळ्या प्रकारच्या परीक्षांना तोंड द्यावे लागते. स्वतःला आणि जवळच्या लोकांना अगणित शारीरिक यातना , मानसिक पातळीवर उलथापालथ, आजूबाजूला ज्यांच्यावर आपला अतिविश्वास असतो अशा कित्येकांचे खरे रूप समोर येते. कित्येकदा आपण कोलमडून पडतो. असे आणि ह्यापेक्षा विचित्र असे कित्येक प्रसंग तुमच्यासोबत घडतात.  आता कुणी म्हणतील अस का? तर त्याचं उत्तर एकच आयुष्यात पुढे घडणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीसाठी तुम्हाला सगळ्या पातळींवर सक्षम करणे. कुठलाही आणि कसलाही प्रसंग आला तरी तुम्ही न डगमगता त्या गोष्टींचा सामना करावा म्हणून हा सगळा प्रपंच.  बऱ्याच जणांना वाटत असते अरे वा ह्याचं बरंय ह्यांना अध्यात्मिक अनुभव येतात, देव ह्य

#दुर्गे_दुर्घट_भारी  #विश्वास एवढीशी कथा 15 भागात संपवून टाकू म्हणून सुरू केली होती. पण तिने आत्तापर्यंत 72 भाग घेतले.  मानगुटीवर बसून लिहून घेणं काय असतं ते मला विश्वास मुळे कळलं. 5 मिनिटे एका जागी स्वस्थ न बसणारी मी आता एक तास सहज तंद्री लागल्यासारखी बसलेली असते.  स्वतःला शोधताना ह्या माझ्या फेसबुक पेज आणि ब्लॉगच नाव ह्या कथेने खरं केलं. आत्तापर्यंतच्या 35 वर्षाच्या छोट्याश्या संपुर्ण आयुष्यात मिळाले नसते एवढे अनुभव जून 2021 ते सप्टेंबर 2022 ह्या वर्षात मिळाले.  अतर्क्य अनुभव त्यांची व्याप्ती ह्या सगळ्या गोष्टींमध्ये आपलं अस्तित्व किती खुजे आहे ह्याची जाणीव सतत होऊ लागली. पण आपल्या एवढ्याशा अस्तित्वाची त्यांनी दखल घेतली आहे हे लक्षात आल्यावर अंगावर काटा आला.  माणसांनी माणसावर जबाबदारी टाकणे आणि त्या वर बसलेल्या शक्तीने आपल्यावर जबाबदारीची कामे देणे ह्यामध्ये किती फरक आहे हे कळत गेलं.  खूप गोष्टी, व्यक्ती ह्या प्रोसेसमध्ये दुरावल्या ह्याचं कारण मला जस समजलं त्याप्रमाणे तरी चांगल्या गोष्टींसाठी जागा तयार करणं हेच आहे.  हे सगळं खूप गुंतागुंतीचं आहे माझ्यासाठी सुद्धा. पण प्रय