स्वतःला शोधताना

वे आऊट  जवळपास एक आठवडा होत आला अजूनही मला प्रीतीने फोन नाही केलाय. अनुष्का तिच्याच विचारात गुंतलेली होती. "प्रीती" तिची सगळ्यात जवळची मैत्रीण.  एकच शाळा, एकच कॉलेज आणि त्यानंतर नोकरी सुद्धा एकाच बिल्डिंगमध्ये पण वेगवेगळ्या ऑफिसमध्ये. ऑफिस जरी वेगवेगळे असले तरी जाता येता दोघे एकत्र असायच्या. त्यामुळे सातत्याने एकमेकींच्या आयुष्यात काय घडतंय हे एकमेकींसोबत शेअर करणं हे ओघाने आलच.  नवीन ऑफिस जॉईन केल्यानंतर हळूहळू अनुष्काला मात्र जाणवायला लागलं की प्रीती तिला टाळण्याचा प्रयत्न करते.  कधी कधी प्रीती तिला सांगायची की मला बरं वाटत नाहीये आणि त्या दिवशी ती बाहेर फिरायला गेलेली असायची.  कधी दोघींचा प्लान करायचा आणि तो लास्ट मिनिटला ती कॅन्सल करायची.  या गोष्टी अनुष्काने तेवढ्या मनावर घेतल्या नाहीत.  पण नुकतंच जे काही तिने स्वतः बघितलं ते बघितल्यानंतर मात्र ती मनातून दुखावली गेली.  ज्या प्रीतीच्या वाढदिवसासाठी अनुष्का सरप्राईज प्लान करत होती. ती प्रीती अनुष्काला टाळून इतरांबरोबर तो वाढदिवस साजरा करण्याचा प्लॅनिंग करत होती.  जर त्या दिवशी अनुष्का हॉटेलमध्ये प्रीतीच्या मागच्याच टेबल वर

आपण सगळेच जण आपल्या जवळच्या लोकांना मदत करण्यासाठी तत्पर असतो. कधी कधी तर अनोळखी लोकांना सुद्धा आपण न मागता मदत करण्यास तयार होतो.  अशावेळी आपण त्यांना ते सगळे उपाय सांगत असतो जे आपल्याला उपयोगी पडलेले असतात. पण ते उपाय स्विकारण्याची त्यांची तयारी आहे किंवा नाही हे आपल्याला माहित नसतं. मात्र आपल्याला असा ठाम विश्वास असतो की जे पुस्तकं किंवा औषध, किंवा एखादं मोटिव्हेशनल भाषण जसं आपल्या मनाला, शरीराला उभारी देण्यासाठी उपयोगी पडले तेच त्यांनाही तशीच सकारात्मक ऊर्जा देईल.  पण आपण हे विसरतो की, आपण ज्या फेजमध्ये आहोत किंवा होतो त्याच फेजमध्ये समोरची व्यक्ती नाहीये.  त्यामुळे अर्थातच हे उपाय कितीही प्रभावी असले तरीही जोपर्यंत एखाद्या व्यक्तीची ते स्विकारण्याची मानसिक तयारी नसते तोपर्यंत त्यांचा काहीही उपयोग होत नाही.  म्हणूनच मदत करताना ती समोरच्या व्यक्तीवर लादली जात नाही ना हे लक्षात घ्यावं.  त्रास शारीरिक असो किंवा मानसिक प्रत्येक व्यक्तीची त्या त्रासातून बाहेर पडण्यासाठी प्रयत्न करण्याची इच्छा महत्वाची असते नेहमीच.  स्वतःला शोधताना - गौरी हर्षल मानसशास्त्रतज्ञ  

Don't judge a book by its cover... अतिशय साधं वाक्य पण आपण मात्र कुणाला भेटल्यानंतर हीच गोष्ट करत असताॆ ना?  पहिल्या भेटीत व्यक्ती कशी आहे हे कधीच कळत नाही. त्यामुळे कुणाबद्दलही कुठलेही अडाखे बांधू नयेत हे खरं तर बऱ्याचदा सांगितलं जातं.  कारण पहिल्या भेटीत शिष्ट, माणूसघाणी वाटणारी व्यक्ती पुढे जाऊन कदाचित तशी नसू शकते...  आणि तुमच्याशी प्रचंड मोकळेपणाने वागणारी, खूपच आपलेपणा दाखवणारी व्यक्ती आतल्या गाठीचीही असू शकते...  सगळी माणसं सातत्याने मुखवटे घालूनच वावरत असतात.  हे मुखवटे कोणासमोरही उतरत नाहीत.  प्रत्यक्ष आयुष्यामध्ये कोण कुठल्या परिस्थितीतून जात आहे हे कोणालाही माहीत नसतं.  असो तर मुद्दा हा आहे.....  जेव्हा एखाद्या व्यक्तीला समुपदेशनाच्या क्षेत्रात कार्य करायचे असते, तेव्हा तिला तटस्थपणे इतरांचे निरीक्षण करणे जमायला हवे.  कुठल्याही व्यक्ती बद्दल कमेंट्स पास करणं, गॉसिपिंग करणे या गोष्टी टाळता येणे जमायला हवं.  जर या गोष्टी जमत नसतील तर त्या शिकायलाच हव्या.... तर आणि तरच तुम्ही समोर येणाऱ्या क्लायंटचे समुपदेशन उत्तम प्रकारे करू शकता. कौन्सेलिंग बेसिक ...  #स्वतःला_शोधताना #गौ

कालाय तस्मै नमः कथेमुळे वाचकांना आलेला अनुभव कालाय तस्मै नमः ही कथा सत्यघटनेवर आधारित आहे असा उल्लेख त्यामध्ये मी केला होता.  कालाय तस्मै नमः मधील सगळ्यात महत्वाच्या पात्रांपैकी एक पात्र म्हणजे अरुंधती श्रीपाद कुलकर्णी, कैवल्य ची आई.  ज्यांनी ही कथा प्रतीलिपीवर किंवा पुस्तकाच्या माध्यमातून ( shopizen ॲप वरून मागवता येईल) वाचली आहे त्यांना त्या पात्राबद्दल माहीत आहे.  नवीन वाचकांसाठी थोडक्यात सांगते ,  कालाय तस्मै नमः ही गोष्ट आहे कुलकर्णी कुटुंबाची... ह्या कुटुंबातील थोरल्या सुनेवर अरुंधतीवर घरातील कुणीतरी अमानवीय शक्तींसोबतच विषप्रयोग करत आहे... पण अरुंधतीला मिळाली आहे दैवी शक्तींची देणगी... तिच्या जीवाशी खेळण्याचा परिणाम होतो सगळ्या कुटुंबावर .... अरुंधतीचा अकाली मृत्यू कुटुंबाला देतो मुलगी जन्माला न येण्याची शिक्षा..... पण मग अचानक काही वर्षांनी घरात एक मुलगी जन्माला येते आणि ती जगते .... तिच्या जन्माला येण्यामागे काही रहस्य आहे की अरुंधतीने घेतला आहे पुनर्जन्म?  अरुंधतीच्या मृत्यूला जबाबदार असणारे पुन्हा एकदा प्रयत्न करतील का? त्या नुकत्याच जन्माला आलेल्या जीवाला संपवण्याचा...  वर

#आज_कुछ_अच्छा_पढते_हैं  सकाळी उठल्यावर मनात चांगले विचार आणले तर दिवस चांगला जातो असं आपण ऐकत आलो आहोत.  पण खरंच असं होतं का? रोज कितीही ठरवलं तरी आजूबाजूच्या वातावरणाचा, परिस्थितीचा परिणाम आपल्या मनस्थितीवर होत असतो. मग अशा वेळेला काय करायचं?  असच एक ॲप चाळत असताना मला मॉर्निंग पेजेस ही संकल्पना सापडली. तशी ती बरीच जुनी आहे.  1992 च्याच आसपास julia कॅमेरॉन ह्या लेखिकेने the artist's way म्हणून एक पुस्तक लिहिलं. त्या पुस्तकाची बेसिक संकल्पना होती spiritual path to higher creativity.  असो तर मुख्यत्वे या पुस्तकाच्या माध्यमातून लेखिकेला काय अपेक्षित होतं ते सांगते.  तिच्या म्हणण्यानुसार सकाळी कमीत कमी 20 मिनिटे स्वतःला देत 3 पानं तरी रोज लिहायची.  या लिहिण्याला कुठलेही बंधन नाही. मनात येतील ते चांगले, वाईट विचार कागदावर उतरविण्यास सुरुवात करायची. फक्त लिहायचं. लिहायचंच का? कारण लिहिताना आपल्याला विचार करण्यास पुरेसा वाव मिळतो. आपल्या विचारांना सुसूत्रतेने कागदावर लिहून काढण्यासाठी आपण प्रयत्नपूर्वक विचार करू लागतो. आपल्या भावना आणि विचार यांचा ताळमेळ आपोआपच जुळतो आणि मनातले विचार सु

स्वतःसाठी बदलताना भाग 19 आपल्यासोबत सगळं चांगलं व्हावं असं आपल्याला वाटत असतं. पण चांगलं होण्यासाठी प्रयत्न आपल्यालाच करावे लागतात. म्हणजे नेमकं काय करायचं? तर... ✓ स्वतः वर फोकस करण्याचा प्रयत्न करत राहायचं.  ✓ नाही म्हणायला शिकायचं.  ✓ नात्यांमध्ये मर्यादा निश्चित करायची मॉडर्न भाषेत हेल्दी बाऊंड्री सेट करायच्या.  ✓ स्वतःसाठी उभं रहायचं.  ✓ आपल्या भावना आणि विचार यामध्ये सुसूत्रता आणण्यासाठी प्रयत्न करायचे आणि सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे , आपल्यासाठी सगळ्यात पहिली प्रायोरिटी आपण असायला हवं हे मान्य करायचं आणि ते फॉलो करण्यासाठी प्रयत्न करायचे.  हे सगळं स्वतःहून जमत असेल तर उत्तम आहे पण नसेल जमत तर ?  Stay connected...  गौरी हर्षल कुलकर्णी, कौन्सेलर  #स्वतःला_शोधताना #गौरीहर्षल 

#स्वतःसाठी_बदलताना_भाग१०  (गौरीहर्षल) आपण काय आहोत आणि काय करू शकतो ह्याचा अंदाज आला की बरेच प्रश्न सुटतात.  कारण त्यानंतर आपण स्वतःचा होणारा अपमान,अवहेलना नाकारू लागतो. आणि आजूबाजूच्या असणाऱ्या बऱ्याच लोकांना ह्याचाच जास्त त्रास होऊ लागतो. Self respect आणि self acceptance ह्या गोष्टी जशा स्वतःला स्विकारणे अवघड जाते तशाच त्या आपल्या सोबत वर्षानुवर्षे चुकीचं वागणाऱ्यांच्या गळी उतरवतानाही त्रास होतो. पण हे स्वतःच्या मनस्वास्थ्यासाठी खूप गरजेचे असते.  You deserve much more than a life you feel pressured to settle for. “Never apologize for having high standards. People who really want to be in your life will rise up to meet them.”

#स्वतःसाठी बदलताना भाग 14 (गौरीहर्षल) आयुष्यात एक वेळ अशी येते की जेव्हा तुमचे मार्ग अजून जास्त खडतर होतात. आणि अचानक तुमच्या लक्षात येतं की आता तुम्ही योग्य मार्गावर आहात आपण ज्या मार्गासाठी निवडले गेलेलो आहोत, तिथे कुठलीही गोष्ट सहज साध्य किंवा सोपी असणार नाहीये. उलट आपण जितके जास्त जोर लावू बघणार तितका जास्त विरोध आपल्याला वेगवेगळ्या पातळीवर सहन करावा लागणार. तितका जास्त त्रास आपल्याला सहन करावा लागणार.   पण या त्रासाचं फलित म्हणजे पुढे जाऊन मिळणाऱ्या गोष्टी ज्या शब्दातीत नसतात,शब्दात सांगताच येत नाहीत.   आणि हीच वेळ असते जेव्हा आपल्याला अजून जास्त प्रयत्न करावे लागतात त्या मार्गावर टिकून राहण्यासाठी. आपण डगमगण्याचे, हरण्याचे अनेक प्रसंग आयुष्यात वारंवार येत राहतात. पण त्यातून तावून सुलाखून बाहेर पडलो की जे मिळतं ते सगळ्या त्रासाची कष्टाची भरपाई करतं.  प्रतिकूल परिस्थिती नेहमी आपल्याला अशा संधीसाठी तयार करते जी आयुष्यात एकदाच येते. आणि त्या वेळेला आपल्या प्रयत्नांमध्ये सातत्य असणं फार जास्त गरजेचं असतं.  You will know you are on the right path when things stop being easy.  Ther